Het grote Pyreneeën avontuur

Wat een geweldige rit was dit!

Op 12 juni vertrokken we met de auto en trailer richting Spanje. De auto volgeladen met de nodige gear en op de trailer twee Duc's: De Monster 1200 en een Streetfighter V4S.

Terwijl wij kozen voor de trailer (je weet maar nooit wat er onderweg gebeurt), vertrok er ook een groep rijders die de reis in twee dagen aflegde en een ander groepje zelfs al eerder, verspreid over drie dagen.

De autorit was lang, maar goed te doen. We reden steeds zo’n vijf uur per beurt en wisselden van chauffeur. Na 16 uur rijden kwamen we eindelijk aan in Spanje, terwijl we onderweg leuke updates binnenkregen van de ducatisti die al bij hun tussenstops waren aangekomen.

Eenmaal in Girona werden we warm (letterlijk en figuurlijk) ontvangen door onze vrienden van Power Works Racing, waar we mochten verblijven in hun recent gebouwde Biker Cave!  Een geweldige plek waar we later onze strijders groots zouden ontvangen. De familie van Aitor en Vicky had alles tot in de puntjes voorbereid: lokale drank, een heerlijke BBQ en de perfecte sfeer. Een persoonlijke tour naar de mooiste en lekkerste plekken... je moet er bij zijn om het te geloven!

Al met al de start was al zo goed, dat het eigenlijk alleen nog maar mooier kon worden. En dat werd het ook!

Tijdens deze reis reden leden van zowel Ducati Olanda Club als Ducati Club Nederland mee, maar daar merkte je weinig van. Het voelde als één groep rijders, één passie, één doel: genieten.

We reden van Girona naar San Sebastián en weer terug, een tocht van zeven dagen vol avontuur, bochten, bergen en beleving. Soms rustig genietend van het uitzicht, dan weer met het gas erop en het gebrul van de Ducati’s grommend door de bergpassen.

Natuurlijk hoort er ook wat "karakter" bij we zeggen karakter maar ik begrijp dat niet Ducati rijders, het "motorpech" noemt...?

In zeven dagen bezochten we een bandencentrale, een paar garages en specialisten. We hadden een Monster die warm liep, een versleten band, een kapotte koppelingshendel, een opgeblazen accu en zelfs een motor die uit zijn versnelling schoot. Gelukkig hadden we Chris van Essen, ook wel bekend als MacGyver, bij ons. Niet alles kon meteen gerepareerd worden, maar dat mocht de pret absoluut niet drukken!

We genoten van geweldige hotels, sfeervolle dorpjes, gezelligheid aan tafel en soms ook met de kok erbij (ik heb tranen gelachen) en een biertje hier en daar de één iets meer dan de ander, maar het gemiddelde liegt er niet om.

De hitte? Die overleefden we met zwembaden, beekjes, jacuzzi’s en in mijn geval een paar ijsblokjes in m’n eendelige leren race pak. Ze zeiden geperforeerd is koeler.... nou de perforatie was vooral voor het afvoeren van zweet.

Zo’n meerdaagse rit doet iets met je. Je ziet veel, leert veel en mensen die eerst vreemden zijn, worden je buddies. Ook op de zwaardere momenten ben je nooit alleen.

Qua tempo zat het goed. Eén deelnemer had wat minder ervaring, hij had wel eens een motorvakantie gedaan, maar niet zoals dit. Gelukkig is Chris een fantastische voorrijder: rij achter hem aan en je krijgt er gratis een rijtraining bij, van beginner tot expert!

Zelf ben ik de jongste van het gezelschap als 33er houd ik er wel van om het gas eens goed open te trekken met de Streetfighter, en daar waren gelukkig genoeg momenten voor. Dankzij de navigatieroutes kon iedereen zijn eigen tempo pakken. En dan kon ik soms even vooruit, om die extra paarden los te laten. Chris kon het ook even niet laten en reed met me mee, op zijn ST3 alsof het een volslanke Panigale was die reed op euro 98.... ja we hadden een discussie of 98 nu echt beter was of niet. Naja los daarvan hadden we heerlijke bochten, soms moesten we stevig op de rem, en hadden we ook zeker het knietje en af en toe een koffer aan de grond.... geweldig!

Is zo’n trip iets voor iedereen? Misschien niet. Je moet wel aan een paar dingen voldoen zou ik zeggen:

• Houden van gezelligheid

• Genieten van rijden

• Niet vies zijn van een drankje en goed eten

• En vooral: niet op de minuut willen kijken

De gemiddeld lid van de club voldoet dus eigenlijk wel. Maar je moet beseffen dat we een groep zijn met rijders met elk een eigen tempo, stijl en motor met karakter. Niet alles is te voorspellen, maar één ding weet ik zeker:

ik ben er de volgende keer weer bij!

Bedankt voor het lezen, en een groot dankjewel aan Ducati Olanda Club voor de geweldige organisatie.

Tot de volgende tour!