Op 18 Juni was het zover, de lang verwachte Mosselrit.
Om om 10:00 uur stipt bij de bioscoop in Antwerpen te kunnen vertrekken hadden velen van ons er al een hele reis op zitten, je moet er wat voor over hebben.
Ter plekke werden we verwelkomd door de Belgische (Antwerpse) afdeling van de DOC’s, die ons na een vriendelijk praatje weer begeleid hebben naar ‘de Konijnenpijp’ de tunnel die ons Antwerpen weer uit leidde.
Ook de weersverwachtingen waren ineens heel anders dan bedoeld, was het daarvoor wekenlang warm en droog, ineens bleken er wat donkere wolken op te doemen voor onze rit. Gelukkig voor de doorzetters bleken die wolken en de enkele daarbij horende druppeltjes geen last, maar juist een verlichting voor de in donkere pakken gestoken dappere Ducatisten die die dag aan de tocht begonnen waren.
En wat een toch was het, een rit langs een hele bijzondere keur aan wegen, we hebben industriegebieden gehad, natuurgebieden, polders, klinkerwegen, zeedijken. Onze voorrijder (ondergetekende 😉) is geboren en getogen in dit gebied en kende ooit iedere bocht op z’n duimpje. Ooit inderdaad, want door de recente ontpoldering was er her en der ineens een weg of afslag van de kaart verdwenen waardoor hij de roadmap in z’n hoofd toch enigszins moest bijstellen, wat weer leidde tot een aantal bijzondere koerswijzigingen. Gelukkig zat het grootste deel van de mooie bochten nog intact en hebben we er een mooie rit van kunnen maken.
Onderweg was er ook nog tijd voor een hapje en een drankje en hebben we een bezoekje gebracht aan de spookstad Doel (verlaten dorp dat plaats moest maken voor de haven), nu een kunstenaarsdorp. Uiteraard een plek voor mooie foto’s van onze 2-wielige kunstwerken.
Na de lunch was het tijd voor de rit naar d’n overkant door de Westerscheldetunnel, door zijn ronde vormen is deze tunnel een ideale klankbuis voor het unieke geluid van onze Desmo’s, een symfonie die maar liefst 6 km aanhield.
’s-Middags kwam de zon er dan uiteindelijk goed door en verlangden we terug naar de kleine druppeltjes van die ochtend voor de noodzakelijke verkoeling. Als we dan ook nog één van onze meerijders moeten aanduwen loopt de temperatuur in ons motorpak al zo snel op dat we besluiten om maar eens wat rustiger en langer op het terras te gaan zitten in het zicht van de haven in Veere.
We zaten zelfs zo op ons gemak, dat we ons ineens moesten gaan haasten om überhaupt tijdig bij de dagafsluiting aan te komen, de Mosselmaaltijd in het originele Mosseldorp Yerseke. Gelukkig zijn we ook daarin geslaagd en is de dag op een mooie manier afgesloten.
Met een goed gevulde maag zijn we dan ook weer tevreden huiswaarts gekeerd.
Zeeland, tot snel weer!
Comments